Hayatta bazı şeyler o kadar garibimize gidiyor ki. Bazı kesimler hayvanları hayatlarından tamamiyle dışlarken bazıları tamamiyle canlarından ayırmıyorlar. Bazıları sadece köpek derken bazıları o benim ailem diye biliyor. Ben hayatım boyunca evinde köpek beslemiş biriyim. Küçüklüğümden beri evde köpek hatta köpekler vardı ve hala var. Hayatım boyunca neler yaşadıysam hep onlara anlatır onlarla paylaşırdım. Burada ki en önemli olan kısım aslında onların bunlara cevap veremiyor yada söyleyemiyor olmalarıydı. Gözden kaçırmamamız gereken nokta ise beni çok iyi anlıyor olmalarıydı. En doğrusu üzüldüğünüzün yada sevindiğinizin farkına varıyorlar. Gece beraber uyursunuz sabah uyandırır gezersiniz gece tv seyredersiniz ve sizin yediklerinize otlanmaya bayılırlar. Sizden tek istedikleri şefkat dışarı çıkarmak ve yemek. Ben annemi iki hafta önce kaybettim ve cenazesi evin kapısına geldi ve sizce köpeğim yani dost ne yaptı dersiniz? tabuta sarıldı ağlamaya başladı. size ne kadar inandırıcı geldi bilemem ama biz gözlerimizle gördük. Şimdi bunların nereye bağlanacağını düşünüyor olabilirsiniz… Evinize bir köpek alacaksanız şunu ilk başta çok iyi bilmelisiniz… Köpek mi alacaksınız hayatınıza sokacağınız bir birey mi… Birey alıyorsanız ayrılmayı ilk baştan unutun. Seyahat etmek uzaklaşmak birine bırakırım yeri geldi mi misafiri bile unutun… o artık herkesin sizin gözünüzden bakmadığı bir köpek olacaktır ama bir köpek alıp bahçeye koyarım diyorsanız bırakın köpeğin duygularıyla oynamayın…Unutmayın ki o da bir canlı ve onunda duyguları var. Şimdi soruyorum ailenize bir fert mi yoksa evcil hayvan mı alıyorsunuz?
